Interview Flip Noorman

Aan de vooravond van het grote hommageconcert in Carré een gesprekje met Flip Noorman. De band die Maarten Heijmans met Ramses heeft kent iedereen, en Jenny Arean stond in 1966 al met hem in de musical 'Koning Salomo en de schoenlapper', maar ook Noorman is geen onbekende in Shaffyland.
In 2016 deed hij mee aan het hernieuwde Shaffy Chantant in de bovenzaal van Felix Merites, twee jaar later stond hij op het 'Shaffy Podium' in leiden en onlangs nog zong hij 'Hallelujah Amsterdam' bij het Sarphatihuis, na de onthulling van de gerestaureerde LEEF!-muurschildering, voor burgemeester Halsema en de andere aanwezigen.
In Carré zingt hij 'De trein naar het Noorden', op eigen verzoek. 'Ik vind het z'n mooiste en was dus blij dat ik het mag zingen. Het is heel invoelbaar. Hoe hij van zijn moeder afscheid neemt en dan stil in slaap valt... Voor mij is dat makkelijker dan 'We zullen doorgaan'. Die kant zit er ook heel erg bij Shaffy, van: ach het leven is soms zwaar, maar kijk omhoog, we gaan door, richt je op het positieve! Dat sentiment zit iets minder in mijn inborst. Ik vind het heel knap hoe Shaffy dat kan, als hij het zingt geloof je het helemaal. Maar ik moet het ergens vandaan halen waar het moeilijker is te bereiken voor mij.'
Ook 'Hallelujah Amsterdam' was om die reden voor Noorman moeilijker om te zingen. 'Ik snap het vanuit zijn pespectief heel erg: we gaan verder, we gaan door en ik heb je lief, bladibla! Maar ik ben zelf wat reflectiever, ik denk ook aan het verleden. Voor mij is het moeilijker om daar helemaal in te duiken. Aan de andere kant is het is ook gewoon een lekker opzwepend nummer. Je kan heel lekker in die opwependheid gaan hangen en dan is het óók een fijn lied om te zingen: fuck de tekst, we gaan lekker op de energie van Shaffy mee!'
Bij zijn favoriete liedjes van Ramses horen naast 'De trein' ook 'Vijf uur' en het klassieke 'Laat me'. 'Dat sentiment snap ik beter: de wereld is de wereld en ik ben mezelf en dat mag naast elkaar bestaan. Dat past meer bij mij dan het bijna evangelistische [lacht] van 'We zullen doorgaan'. 'Laat me' is zo bekend dat je het bijna niet meer mooi mág vinden, maar ik vind het toch stiekem een heel mooi liedje.'
Eerder dit jaar won Noorman tijdens het Amsterdams Kleinkunst Festival de prestigieuze Annie M.G. Schmidtprijs en zijn nieuwe cd 'Flip Noorman zingt Tom Waits' kreeg begin deze maand een juichende recensie in muziekkrant OOR. Is Waits met Shaffy te vergelijken? 'Ja ik denk het wel. Allebei zijn ze getormenteerde songwriters, die wél een bepaalde levensenergie en humor wisten vast te houden. Aan de andere kant denk ik dat Tom Waits een stuk duisterder is dan Shaffy. Maar ze zijn allebei acteurs, dus ze weten goed in hun rol te duiken en karakters neer te zetten op het podium.'